Neem de tijd tijdens de zwangerchap en daarna
Stel er verschijnt opeens een geest uit een fles. Of een goede fee landt op mijn schouder en vertelt mij dat ik 1 wens mag doen. Dan hoef ik daar niet zo lang over na te denken.
Mijn wens zou zijn dat moeders, baby’s, gezinnen veel meer tijd krijgen dan alle deadlines waar ze nu tegenaan lopen.
Conceptie
De tijd nemen begint al voor de conceptie. Kan je vertragen en contact maken met het kindje dat misschien al om je heen is? Bewust ruimte maken in je leven en je lijf om een nieuw leven te gaan ontvangen. .Vertellen dat hij of zij van harte welkom is op zijn of haar eigen tijd.
Zwangerschap
Wat als we de zwangerschapstermijn gaan benoemen in de maan-maanden waarop de berekening van de uitgerekende datum gebaseerd is. Dan ben je niet 9 maanden zwanger maar 10 maan-maanden, wat veel logischer is. De gemiddelde zwangerschap duurt namelijk 280 dagen.
Ook is de zwangerschap, dus de 10 maan-maanden, de ideale gelegenheid om jezelf alvast aan te leren om de tijd te nemen. Luisteren naar je lichaam. Bewust terugschakelen.
Je bent een heel nieuw mensje aan het bouwen!
En ja, dat vraagt soms offers. Je maakt alvast kennis met het wellicht compleet nieuwe fenomeen dat jij als vrouw dit kindje draagt, en dat je partner jouw kan ondersteunen maar een stuk minder fysiek in beslag genomen wordt door het groeiende leven. Hij of zij ligt niet misselijk op de bank. Of valt steeds in slaap wegens de aanhoudende vermoeidheid. Heeft geen steeds groter groeiende, en daardoor zwaardere buik.
Zeker bij het eerste kindje kan dit besef rauw op je dak vallen. In een maatschappij waarin we elkaar voor houden dat mannen en vrouwen gelijk zijn. Wat uiteraard helemaal klopt tot je zwanger bent en merkt dat er wel degelijk, in ieder geval, biologische verschillen zijn.
Het Gouden uur
Hoera voor het Gouden Uur! Maar zo triest dat we een standaard moeten hebben om al te ijverige zorgmedewerkers op afstand te houden. En ook weer de tijdsdruk van 1 uur – 60 minuten.
Wanneer je een moeder helemaal haar gang laat gaan dan is zij zelf in staat om aan te geven wat de behoefte van haarzelf en haar kindje is. Voor de ene moeder is het wellicht te snel om gelijk haar kindje op haar buik te krijgen en wil eerst even tot zichzelf komen. En een andere mama wil juist een halve dag met haar kindje zijn voor ze überhaupt denkt aan douchen en eten.
Dus ook hier graag de klok weer de deur uit. Voelen, voelen, voelen. De tijd nemen die jullie nodig hebben.
Verlof
Ten eerste is zwangerschaps- en bevallingsverlof geen vakantie. Dit wordt nog weleens verward door HR managers, partners, (schoon) ouders en de maatschappij in het algemeen.
Hoe fijn zou het zijn als moeders zelf kunnen aangeven dat het tijd wordt om met verlof te gaan. In plaats van ‘het’ te moeten volhouden.
Denkend je te moeten houden aan een regeling die de uitkomst is van een lobby, en niet per se is opgesteld met de behoefte van vrouwen, baby’s en gezinnen voor ogen.
Luisteren-naar-je-lichaam-verlof.
En natuurlijk na de bevalling dezelfde constructie. Niet de race tegen de klok om met tien weken, of met wat gesprokkelde vakantiedagen nog een paar weken later, aan de slag te gaan.
Dan lig je je namelijk te verbijten in je bed als het herstel niet wil vlotten. Je verlof zit er immers bijna op. En je wil nog leuke dingen met de baby doen.
Verandering van tijdsbeleving
Zodra je zwanger bent verandert je beleving van tijd, en als je kindje geboren is al helemaal. Dagen worden nachten, nachten worden dagen. Vol met voedingen, huiluren, slaapjes of juist geen slaapjes. Een rechterhelft-breinige niet-lineaire tijdsbeleving. Precies zoals de natuur dat bedoeld heeft.
Daar past geen tijdsdruk bij. Sterker nog als postpartum doula promoot ik zoveel mogelijk linkerbrein activiteiten (plannen, organiseren, rekenen) terug te brengen tot een minimum zodat het rechterbrein zich volop kan inzetten op verbinden, non verbale signalen oppikken, voelen wat je kindje nodig heeft zonder woorden. Een omgeving waarin de oxytocine optimaal haar werk kan doen.
Rust
Wat een rust zie ik in de gezinnen die hebben gekozen om 1 jaar de tijd te nemen na de geboorte van de baby. Soms gedwongen door ontslag, soms een bewuste keuze.
Wanneer je nu denkt, dat kunnen wij ons niet veroorloven, weet dan dat je je ziek kan melden bij je werkgever aansluitend aan je verlof, en dat het UWV dan de bevallingsuitkering voortzet.
Dat vraagt vaak van jou, of je partner, om de trots opzij te zetten. Om zo’n groot beroep te doen op gemeenschapsgeld. Je bent niet ziek, je hebt ‘alleen maar’ een kind gekregen.
Dan is het wellicht goed voor jou om te horen dat jij een nieuwe generatie groot brengt voor deze gemeenschap. En dat de gemeenschap daar iets in ruil voor terug mag geven.
Helaas zie ik het er niet snel van komen dat ik die geest in de fles of goede fee ga tegenkomen, en daarom fluister ik het alle mama’s steeds maar weer zachtjes in het oor; jij mag de tijd nemen lieve mama ❤
